Dziś mija druga rocznica śmierci Krzysztofa Krawczyka – niezapomnianego polskiego wokalisty, gitarzysty i kompozytora, legendy polskiej muzyki.
Biografia niezapomnianego artysty
Krzysztof Krawczyk, a właściwie Krzysztof January Krawczyk urodził się 8 września 1946 roku w Katowicach. Syn aktorów i śpiewaków operowych – Januarego Krawczyka i Lucyny z domu Drapały, miał brata Andrzeja. Już od najmłodszych lat był związany z muzyką, w wieku 4 lat, jego ojciec zaczął go uczyć gry na pianinie. W szkole podstawowej, kiedy razem z rodzicami mieszkali w Poznaniu, należał do klasy fortepianu, jednak jej nie ukończył. W tym czasie przenieśli się do Łodzi, gdzie uczęszczał do Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego, jednak przerwał naukę w szóstej klasie. W latach młodości zajmował się także dubbingiem, mogliśmy go usłyszeć m.in. w produkcjach „Książę i żebrak”, „Czarne perły”, zagrał harcerza w filmie „Szatan z Siódmej klasy”, a także był statystą w kilku filmach.
Na początku lat 60. XX wieku Krzysztof Krawczyk występował w zespole Komety. Podczas „Spotkania z piosenką” w Młodzieżowym Domu Kultury w Łodzi został zauważony przez Sławomira Kowalewskiego. Po jego okiem uczył się gry na gitarze i wspólnie występowali na uroczystościach szkolnych. W wakacje 1963 r. podczas pobytu w Mielnie założyli zespół „Trubadurzy”, do którego następnie dołączyli Marian Lichtman, Jerzy Krzemiński i Bogdan Borkowski. Niespełna rok później wystąpili jako zespół, grając w łódzkim klubie „Siódemki”. Podczas III Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1965 r.) otrzymali pierwszą nagrodę za debiut. Wówczas wykonali utwór „Ondraszku, Ondraszku”. Do najbardziej znanych utworów Trubadurów należą m.in. „Znamy się tylko z widzenia” czy „Przyjedź mamo na przysięgę”.
Po 1967 roku zespół wystąpił w wielu festiwalach m.in. w Opolu, Sopocie, Zielonej Górze i Kołobrzegu. Muzycy zagrali także na koncertach poza granicami kraju: w NRD, RFN, Związku Radzieckim, Szwecji, Jugosławii, Bułgarii i Mongolii. W 1972 roku wystąpili w Monachium jako ambasadorowie polskiej kultury podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich.
Przełom w karierze
W 1973 roku Krzysztof Krawczyk odszedł z zespołu Trubadurzy i rozpoczął karierę solową, którą zapoczątkowała płyta pt. „Byłaś mi nadzieją”. Rok później wystąpił na XII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z utworem „Nie żałuj róż, gdy płonie las”. Odbył ogólnopolską trasę z programem objazdowym „Ukochany kraj” oraz wylansował przebój radiowy „Halo, co ty o tym wiesz”. W 1975 roku wylansował uwielbiany przez publiczność przebój „Parostatek” i „Rysunek na szkle”. Pod koniec lat 70. jego najbardziej znanymi przebojami były m.in. „To co dał nam świat”, „Jak minął dzień”, „Pamiętam ciebie z tamtych lat”. W tym czasie współpracował z Jarosławem Kukulskim oraz Jerzym Dąbrowskim.
Przeczytaj także: Wspomnienie – rocznica śmierci Jarosława Kukulskiego
Rozwój kariery muzycznej
Przełom lat 70. I 80. to dla Krzysztofa Krawczyka także czas emigracji do Stanów Zjednoczonych. Jednym z powodów wyjazdu były cenzurowanie jego twórczości w polskich mediach, związane z obecną sytuacją polityczną w kraju. W USA koncertował głównie dla amerykańskiej Polonii. Odbył także trasę koncertową dla Polonii w Kanadzie, a w 1985 r. wrócił na scenę muzyczną do Polski. Koncertował m.in. z zespołem „Krzysztof Krawczyk Family”, a jego utwory cieszyły się popularnością w radiu i telewizji. W drugiej połowie lat 80. ponownie ruszył w trasę koncertową po Polsce i po świecie, a na początku lat. 90. ponownie wyemigrował do USA. W czasie jego emigracji na rodzimym rynku ukazało się sześć jego premierowych albumów. W 1995 r. na stałe wrócił do ojczyzny. Nagrał wiele piosenek, z różnych nurtów muzycznych, od rock and roll’a, country, dance, poprzez balladę i muzykę religijną, aż po piosenki dla dzieci.
Rok 2000 rozpoczął od wykonania utworu podczas pielgrzymki Jana Pawła II w Watykanie, było to także okazją do wręczenia papieżowi płyty pt. „Ojcu Świętemu śpiewajmy”. Dwa lata później wydał album pt. „…Bo marzę i śnię” z takimi hitami jak: „Bo jesteś Ty” czy „Chciałem być”. W 2004 i 2005 roku zdobył nominację do Telekamery w kategorii „muzyka”. Z kolei w 2008 roku obchodził 45-lecie kariery artystycznej i z tej okazji zagrał koncert na festiwalu TOPtrendy. W tym samym roku odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd w Krakowie. Rok później wydał kolejną płytę pt. „Warto żyć”, która otrzymała status złotej płyty.
W 2011 roku wydał album z okazji beatyfikacji Jana Pawła II, a w 2015 roku wydał kolejny album, który nosił tytuł „Tańcz mnie po miłości kres” z piosenkami Leonarda Cohena w jego wykonaniu. W 2017 roku wydał album „Psalmy Dawidowe” nawiązujący do duchowej przemiany artysty. 8 marca 2020 zagrał swój ostatni koncert w życiu, który odbył się w Stalowej Woli. Od tego czasu artysta większość czasu spędzał w domu, co było związane głównie z kwestiami zdrowotnymi. Pod koniec roku został rozwiązany zespół „Krzysztof Krawczyk Family”, a niedługo później premierę miał album Krawczyka pt. „Horyzont”.
Przybliżyliśmy tylko część życiorysu artysty, bowiem nie sposób wspomnieć o wszystkich wydanych przez artystę albumach i nagranych piosenkach, a także o wydarzeniach, w których wziął udział. Krzysztof Krawczyk przez całą swoją karierę muzyczną współpracował z wieloma cenionymi artystami, a także miał wielki wkład w polską muzykę. Często określany jest jako „legenda polskiej piosenki”.
Śmierć i uroczystości pogrzebowe
Krzysztof Krawczyk zmagał się z wieloma chorobami, na krótko przed śmiercią był także hospitalizowany wskutek zakażenia wirusem SARS-COV-2. Zmarł 5 kwietnia 2021 roku, w wieku 74 lat.
Uroczystość pożegnalna miała charakter państwowy i rozpoczęła się mszą świętą w Bazylice archikatedralnej św. Stanisława Kostki w Łodzi, gdzie zebrały się tłumy, aby pożegnać artystę. Pogrzeb odbył się na cmentarzu w Grotnikach.
Grupa Pogotowie Pogrzebowe
