Dziś mija pierwsza rocznica śmierci Emiliana Kamińskiego – polskiego aktora, reżysera teatralnego, filmowego, musicalowego i dubbingowego oraz wokalisty. Był założycielem Fundacji Atut i Teatru Kamienica.
Debiut na scenie
Emilian Kamiński ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie, a w 1975 r. zadebiutował w spektaklu „Pierwszy dzień wolności” Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego w Teatrze na Woli. Na ekranie telewizyjnym zadebiutował w 1977 r. w filmie „Akcja pod Arsenałem” J. Łomnickiego, zagrał tam jednego z młodych żołnierzy Szarych Szeregów.
Współtwórca Teatru Domowego
W latach 80-tych XX w. (w stanie wojennym) był jednym z współtwórców oraz wykonawców Teatru Domowego, który był formą sprzeciwu środowiska aktorskiego wobec komunistycznego reżimu. Po raz pierwszy teatr wystawił sztukę „Przywracanie porządku” 1 listopada 1982 r. w mieszkaniu Ewy Dałkowskiej, a następnie wystawiono ją jeszcze 100 razy. Sztuka opowiadał o więźniach stanu wojennego.
W latach 1977–1983 aktor był częścią zespołu Teatru Narodowego, wziął udział w sztukach reżyserowanych przez A. Hanuszkiewicza, takich jak „Mąż i żona” Aleksandra Fredry, „Sen srebrny Salomei” Juliusza Słowackiego, „Dziady” Adama Mickiewicza, „Treny” Jana Kochanowskiego, „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, „Dekameron” Giovanniego Boccaccio, „Samuel Zborowski” Juliusza Słowackiego, „Śpiewnik domowy” Stanisława Moniuszki oraz „Komedia pasterska” Jana Andrzeja Morsztyna.
Jego rola Jerzego, kreatywnego malarza, w adaptacji powieści Kornela Makuszyńskiego „Szaleństwa panny Ewy” (1985) przyniosła mu sympatię widzów na ekranie kinowym i telewizyjnym.
Przez kolejne lata, od 1983 do 2000 roku, związał się z Teatrem Ateneum. Poza tym pojawił się również w innych teatrach w Warszawie: Komedia, Rozmaitości, Powszechnym im. Zygmunta Hübnera. Jego udział w przedstawieniach, takich jak „Na szkle malowane” w reżyserii Krystyny Jandy oraz autorska sztuka „Romans” w reżyserii Roberta Glińskiego, odniosły sukces.
Dodatkowo, zagrał w musicalach, takich jak „Romeo i Julia” w reżyserii Janusza Józefowicza, oraz brał udział w różnych produkcjach, w tym w „Rampa na Targówku”. W 1997 roku powrócił na stałe do Teatru Narodowego.
Otrzymane nagrody i wyróżnienia
W trakcie swojej kariery aktorskiej Emilian Kamiński otrzymał wiele nagród, m.in. na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu w 1993 roku za monodramat „Kontrabasista” według Patricka Süskinda, a także wyróżnienie na Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie za autorskie słuchowisko „Romans” w 2002 roku. W 2004 roku na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych zajął drugie miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską za rolę Kempa w przedstawieniu „Czuwanie Morrisa Panycha”.
Teatr Kamienica
W 2009 roku zainaugurował własną placówkę teatralną o nazwie Teatr Kamienica. Przez pięć lat poszukiwał odpowiedniej lokalizacji, a następnie aktywnie zbierał środki finansowe i niezbędne materiały do realizacji tego przedsięwzięcia. Brał czynny udział w procesach budowlanych. 27 marca 2009 roku, z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru oraz setnej rocznicy wybudowania kamienicy, miało miejsce oficjalne otwarcie Teatru Kamienica. Nazwiska osób zaangażowanych w projekt zostały uwiecznione na specjalnej tablicy pamiątkowej umieszczonej na dziedzińcu kamienicy. Dodatkowo, w 2002 roku założył Fundację Wspierania Twórczych Inicjatyw Teatralnych „Atut”, która funkcjonuje przy Teatrze Kamienica.
Śmierć aktora
Emil Kamiński zmarł 26 grudnia 2022 po wieloletniej i trudnej walce z chorobą, otoczony przez bliskich. Pogrzeb odbył się w styczniu 2023 r., aktor został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
