Pragnienie wiecznego życia od wieków fascynowało ludzi. Jego sekret wciąż pozostaje nieznany, ale niektórzy postanowili, że w pewnym sensie obejdą ten problem, uwieczniając się za pomocą majestatycznych budowli, które przypominają nam o nich, na długo po ich odejściu.
Co to jest mauzoleum?
Mauzoleum to grobowiec w formie monumentalnej budowli zbudowany, by upamiętnić pochowaną w nim osobę, chociaż czasami buduje się tylko symboliczne mauzolea, bez chowania w nim zmarłego. Nazwa „mauzoleum” pochodzi od grobowca króla Mauzolosa, który jest jednym z siedmiu starożytnych cudów świata. Poniżej przedstawiamy trzy z najsłynniejszych mauzoleów na świecie.
Najsłynniejsze mauzolea
Tadż Mahal
Niewątpliwie jednym z najbardziej znanych mauzoleów jest Tadż Mahal. Ta imponująca budowla znajdująca się w indyjskim mieście Agra, została wybudowana na polecenie sułtana Szahdżahana z dynastii Wielkich Mongołów. Zwana jest „świątynią miłości”, ponieważ została wzniesiona na pamiątkę żony sułtana Mumtaz Mahal, z którą przeżył 18 lat małżeństwa. Zmarła w wieku 38 lat przy porodzie jego czternastego dziecka.
Budowa mauzoleum trwała w latach 1632–1654 i pracowało przy niej ok. 25 tysięcy robotników, których potomkowie do dziś pracują przy renowacjach budowli. Marmur koloru kości słoniowej wykorzystany jako budulec, przywieziono z kamieniołomu oddalonego aż o 350 km! Tadż Mahal jest pokryte tysiącami kamieni szlachetnych i dekoracjami z czarnego marmuru.
Mauzoleum Pierwszego Cesarza dynastii Qin
Cesarz Qin Shi Huang był pierwszym władcą Cesarstwa Chin. W 221 r. p.n.e. podbił wszystkie królestwa chińskie i zjednoczył Chiny, które pomimo tego, że są mocno zróżnicowanym językowo i etnicznie krajem, do dziś pozostają jednym państwem. Cesarz marzył o nieśmiertelności. Jego próby odnalezienia sekretu wiecznego życia spełzły na niczym, więc aby rządzić zza światów, kazał wybudować w stolicy prowincji Shaanxi – mieście Xi’an ogromne mauzoleum przypominające miasto. Budowa rozpoczęła się, gdy miał zaledwie 13 lat i trwała w latach 246–208 p.n.e. Przy jego budowie pracowało ponad 700 tys. robotników. Kompleks budowli składających się na mauzoleum zajmuje obszar 56,25 km2.
Mauzoleum było legendą aż do 1974, kiedy to mężczyźni kopiący studnię, przypadkowo odkryli figury Terakotowej Armii – zbioru ponad 8 tys. figur wykonanych z wypalonej gliny. Według wierzeń armia ta miała służyć cesarzowi w zaświatach. Głównym punktem mauzoleum jest komora grobowa wielkości boiska do piłki nożnej, ukryta pod wielkim kopcem.
Archeolodzy badają budynki na terenie mauzoleum, ale grobowiec cesarza do dzisiejszego dnia pozostaje nieotwarty. Dzięki badaniom geodezyjnym udało ustalić się, że przypomina on kształtem ściętą piramidę. Starożytny chiński historyk Sima Qian podaje, że grób został zabezpieczony kuszami mającymi automatycznie strzelać do śmiałków, którzy próbowaliby go otworzyć. Oprócz tego kronikarz twierdzi, że w środku odwzorowano chińskie rzeki i morza, używając rtęci, która jest bardzo trująca. Badania kopca świadczące o zwiększonej zawartości rtęci w tym miejscu zdają się potwierdzać słowa historyka.
Głównym powodem nieotwarcia grobu jest trudność tego przedsięwzięcia i obawa przed jego uszkodzeniem. W przypadku Terakotowej Armii badacze byli na początku bezradni, gdy w kontakcie ze świeżym powietrzem figury zaczęły tracić kolor. Chińskie władze podjęły decyzję, o potrzebie dalszych badań i opracowania planu ochrony podziemnego pałacu cesarza.
Zamek Świętego Anioła
Zamek Świętego Anioła to mauzoleum cesarza Hadriana i jego następców. Zbudowany został w latach 130-139 w Rzymie, a konkretnie na prawym brzegu Tybru na terenie ogrodów Domicji. Dojście do niego umożliwia Most św. Anioła zwany w starożytności Pons Aelius. Budowa mauzoleum została ukończona już po śmierci cesarza. Jest ono miejscem spoczynku:
- Hadriana i jego żony Sabiny
- Antonina Piusa i jego żony Faustyny Starszej
- Lucjusza Aeliusza
- Lucjusza Werusa
- Marka Aureliusza
- Septymiusza Sewera
- Julii Domny
- Gety
- Karakalli
Podstawą budowli jest kwadrat o boku długości 85 metrów i wysokości 10 metrów, wyłożony z zewnątrz marmurem paryskim. Mauzoleum Hadriana ma kształt cylindra o średnicy 64 metrów i wysokości 21 metrów. Przykryte jest kopułą, nakrytą warstwą ziemi, na której rosły drzewka cyprysowe. Budowla była zwieńczona pomnikiem z brązu, przedstawiającym Hadriana powożącego kwadrygą. U schyłku Cesarstwa Rzymskiego mauzoleum zostało zamienione w twierdzę. Ucierpiało podczas oblężenia Rzymu przez Gotów w 537.
Mauzoleum nosi nazwę „Zamek Świętego Anioła” od VI wieku za sprawą legendy. Nadał mu ją papież Grzegorz I Wielki na pamiątkę ukazania się Michała Archanioła chowającego swój miecz, co symbolizowało koniec zarazy, jaka nawiedziła Rzym w 590 roku. Później służyło jako miejsce schronienia papieży. W 1277 roku papież Mikołaj III wybudował Passetto di Borgo – ufortyfikowane przejście prowadzące do Pałacu Apostolskiego, które umożliwiło papieżowi Klemensowi VII schronienie się w zamku podczas złupienia Rzymu w 1527 roku. W 1752 roku zamek został przyozdobiony brązowym posągiem Michała Archanioła. Od 1933 roku funkcjonuje w nim muzeum broni średniowiecznej.
Grupa Pogotowie Pogrzebowe
