Katarzyna Janina Łaniewska-Błaszczak, jedna z najbardziej cenionych polskich aktorek, urodziła się 20 czerwca 1933 roku w Łodzi, a zmarła 7 grudnia 2020 roku w Warszawie. Była znana z bogatej kariery teatralnej i filmowej, a także z zaangażowania w życie polityczne Polski, zwłaszcza w okresie PRL-u i po 1989 roku.
Wczesne życie i dzieciństwo
Katarzyna Łaniewska pochodziła z rodziny o silnych korzeniach łódzkich. Jej ojciec był działaczem spółdzielczym i byłym legionistą, który tragicznie zginął w Auschwitz w 1942 roku. Został zamordowany przez Niemców jako „element niebezpieczny”, po tym jak został zadenuncjowany przez współpracownika. Katarzyna, jeszcze jako dziecko, przeżyła dramatyczne wydarzenia II wojny światowej. Razem z matką i rodzeństwem uczestniczyła w powstaniu warszawskim, a po jego upadku trafiła do obozu w Pruszkowie. W 1945 roku rodzina Łaniewskich powróciła do odbudowującej się Warszawy.
Droga artystyczna
Po wojnie Katarzyna Łaniewska, podobnie jak wielu młodych ludzi tamtych czasów, zaangażowała się w działalność harcerską. Zdecydowała się na studia aktorskie, które ukończyła w 1955 roku na warszawskiej PWST. Po zakończeniu nauki, zadebiutowała na scenie 26 listopada 1955 roku. Przez lata swojej kariery była związana z czołowymi teatrami warszawskimi, takimi jak Teatr Polski (1955–1959 i 1983–1995), Teatr Dramatyczny (1959–1962, 1966–1977), Teatr Narodowy (1962–1966) oraz Teatr Ateneum (1977–1983). Ponadto współpracowała z Teatrem Ochoty w Warszawie. Jej występy charakteryzowały się niezwykłą wszechstronnością, od ról dramatycznych po komediowe, a jej talent aktorski zyskał uznanie wśród krytyków i widzów.
W latach 1992–2006 pełniła funkcję członka Komisji Skolimowskiej przy Zarządzie Głównym ZASP, a także była przewodniczącą warszawskiego oddziału Związku Artystów Scen Polskich.
Zaangażowanie polityczne
Katarzyna Łaniewska miała także znaczący wpływ na życie polityczne Polski. W czasie studiów, będąc młodą działaczką, była członkinią socjalistycznej organizacji młodzieżowej ZMP. Później wstąpiła do PZPR, jednak nie miała wówczas dużego wpływu na decyzje polityczne. Zmieniła swoje nastawienie w drugiej połowie lat 70. XX wieku, kiedy związała się z opozycją antykomunistyczną.
W 1980 roku aktywnie zaangażowała się w tworzenie struktur NSZZ „Solidarność” w Teatrze Ateneum. Brała udział w organizowaniu koncertów patriotycznych i kolportażu podziemnych wydawnictw, a także współpracowała z księdzem Jerzym Popiełuszką, jedną z najbardziej znanych postaci opozycji antykomunistycznej w Polsce.
Po 1989 roku Łaniewska kontynuowała działalność polityczną, włączając się w aktywność polityczną po stronie Prawa i Sprawiedliwości. W 2011 roku, mimo że nie była członkinią żadnej partii, ubiegała się o mandat senatorski z ramienia PiS w okręgu warszawskim. Choć nie udało jej się zdobyć miejsca w Senacie, jej zaangażowanie w politykę pozostawało widoczne, a w 2015 roku była jednym z głównych mówców na „Marszu Wolności i Sprawiedliwości” organizowanym przez tę partię.
Życie prywatne
Życie prywatne Katarzyny Łaniewskiej było również pełne ważnych wydarzeń. Po trzecim roku studiów poślubiła Ignacego Gogolewskiego, z którym miała córkę Agnieszkę. Po dziesięciu latach małżeństwo się rozpadło. Drugim mężem aktorki został Andrzej Błaszczak, z którym wzięła ślub kościelny. Niestety, mąż Katarzyny Łaniewskiej zmarł w 2018 roku.
Katarzyna Łaniewska zmarła 7 grudnia 2020 roku w Warszawie, po krótkim pobycie w szpitalu. Została pochowana 17 grudnia 2020 roku w grobie rodzinnym na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej.
Katarzyna Łaniewska-Błaszczak była nie tylko wybitną aktorką, ale także osobą, która aktywnie uczestniczyła w życiu politycznym Polski, angażując się zarówno w okresie PRL-u, jak i po 1989 roku. Jej życie było pełne pasji artystycznej, zaangażowania społecznego oraz miłości do rodziny. Pomimo trudnych doświadczeń wojennych, które na zawsze odcisnęły piętno na jej życiu, Łaniewska pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk w polskim teatrze i filmie.
Pogotowie Pogrzebowe
