Życie na pograniczu kabaretu, polityki i ekranu
1 czerwca 2024 roku w Warszawie zmarł Janusz Rewiński – postać nietuzinkowa, która przez dekady bawiła Polaków, a przez chwilę miała też wpływ na politykę. Aktor, satyryk, były poseł, a także zapamiętany bohater popkultury – jego dorobek pozostanie na długo w pamięci widzów i wyborców.
Korzenie i edukacja
Janusz Rewiński przyszedł na świat 16 września 1949 roku w Żarach, jako syn Bazylego i Filipiny. Jego rodzina miała kresowe korzenie – wywodzili się z okolic Równego na Wołyniu. Zanim związał się z aktorstwem, zdobył wykształcenie techniczne – ukończył Technikum Budowy Silników Lotniczych we Wrocławiu. Później przeniósł się do Krakowa, gdzie w 1972 roku ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.
Kariera sceniczna i telewizyjna
Pierwsze kroki w świecie artystycznym stawiał już w trakcie studiów, uczestnicząc w legendarnej „Piwnicy pod Baranami” i „Spotkaniach z Balladą” pod kierunkiem Wiesława Dymnego. To właśnie tam narodził się słynny monolog „Fiut”, będący satyrycznym komentarzem do ówczesnych mediów.
Po dyplomie rozpoczął pracę w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie z powodzeniem wcielał się w klasyczne role, m.in. Papkina i Wacława z „Zemsty” Fredry. Szybko jednak jego talent komediowy popchnął go ku kabaretowi. Występował z Zenonem Laskowikiem w kultowym kabarecie Tey, a później stworzył popularny duet z Bohdanem Smoleniem.
W latach 80. i 90. stał się rozpoznawalny dzięki udziałowi w Kabarecie Olgi Lipińskiej, gdzie grał „Miśka” – szorstkiego, ale charyzmatycznego dyrektora teatru. Przełomem filmowym okazała się rola Stefana „Siary” Siarzewskiego w filmach Kiler i Kiler-ów 2-óch w reżyserii Juliusza Machulskiego. Widzowie pokochali też jego kreację Edwarda Nowaka w serialu Tygrysy Europy.
Choć zaproponowano mu później rolę Ferdka Kiepskiego, Rewiński odmówił – jak się później okazało, był to jeden z jego bardziej znanych wyborów zawodowych.
W latach 90. i 2000. prowadził programy satyryczne w największych stacjach telewizyjnych – m.in. Dyżurny Satyryk Kraju, Ale plama, Szkoda gadać czy Siara w kuluarach. Na potrzeby reklamy marki Wilkinson w 2011 roku zdecydował się nawet zgolić swoją charakterystyczną brodę. Przez kilka lat pisał również felietony dla tygodnika „W Sieci”.
Epizod polityczny
W latach 90. Rewiński zajął się również polityką. Zaangażował się w ruch społeczno-polityczny, który wyrósł z programu Skauci Piwni. Tak powstała Polska Partia Przyjaciół Piwa – z założenia żartobliwa inicjatywa, która niespodziewanie zdobyła mandaty w Sejmie I kadencji w 1991 roku. Sam Rewiński był jednym z liderów ugrupowania i kierował frakcją „Duże Piwo”, która potem przekształciła się w Polski Program Gospodarczy.
W 1993 próbował dostać się do Sejmu z listy Kongresu Liberalno-Demokratycznego, ale bez sukcesu. Po tej porażce wycofał się z czynnej polityki. Mimo to, w kolejnych latach udzielał poparcia wybranym kandydatom – m.in. Jarosławowi Kaczyńskiemu w 2010 roku oraz Andrzejowi Dudzie w kampanii prezydenckiej w 2015.
Przedsiębiorca i rolnik
Po opuszczeniu Sejmu Rewiński zajął się biznesem. W połowie lat 90. był prezesem firmy informatycznej Bonair USA oraz członkiem zarządu Unitra Multimedia. W późniejszych latach osiedlił się na wsi w Nowodworze koło Mińska Mazowieckiego, gdzie prowadził gospodarstwo rolne i zajmował się hodowlą zwierząt.
Odznaczenia i upamiętnienie
Za swoje zasługi dla polskiej kultury został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2009 roku, a siedem lat później otrzymał jego Złotą wersję. Pośmiertnie, w 2024 roku, prezydent Andrzej Duda przyznał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Życie prywatne
Rewiński był mężem aktorki Iwony Biernackiej. Z tego związku miał dwóch synów – Jonasza, znanego dziennikarza i prezentera, oraz Aleksandra, śpiewaka operowego.
Został pochowany na cmentarzu w warszawskiej Radości.
Autorstwa Mateusz Opasiński – Praca własna, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=159753045
Janusz Rewiński pozostawił po sobie nie tylko setki godzin śmiechu, ale też ślad w polskiej polityce i kulturze. Człowiek wielu talentów i pasji,
który potrafił łączyć żart z powagą, a scenę teatralną – z mównicą sejmową.
Pogotowie Pogrzebowe
