Dziś obchodzimy 15. rocznicę śmierci Jacka Skubikowskiego. Pan Jacek był z wykształcenia prawnikiem, natomiast z zamiłowania autorem tekstów, piosenkarzem i kompozytorem. Zmarł 13 czerwca 2007 roku, po walce z rakiem krtani. Spoczywa na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Grób Jacka Skubikowskiego
Biografia artysty
Jacek Skubikowski urodził się 25 września 1954 roku w Warszawie. Już w czasach szkolnych udzielał się w zespołach muzycznych. Podczas studiów kontynuował granie, występując w zespole Jana Wołka o komicznie długiej nazwie „Undzia Kizia Mizia Fruzia Boom Poloncia Luz Bend Namber Tu, czyli Strasznie Czerstwy Chórek Kowbojskich Dwururek, czyli Grupa im. Feliksa Dzierżyńskiego”.
Na początku grał jazz tradycyjny. Po ukończeniu studiów wraz z zespołem Royal Rag Jazz Band koncertował po Europie. Współpracował również z innymi zespołami dixielandowymi takimi jak: Come Back, Hot Lips, Gold Washboard i Country Family. Następnie jego znajomy Wojciech Bellon namówił go do współpracy z zespołem Wolna Grupa Bukowina, z którym występował, zwiedzając całą Polskę. Od 1974 roku grał na banjo w założonym przez siebie zespole Rattlesnake Jug Band. Wraz z tym zespołem wystąpił w dwóch edycjach konkursu jazzu tradycyjnego – Złota Tarka ’75, a także Złota Tarka ’76. Co więcej, podczas pierwszego z nich został nagrodzony wyróżnieniem.
Amfiteatr im. Louisa Armstronga zbudowany specjalnie na potrzeby festiwalu Złota Tarka, który przeniesiony został z Warszawy do Iławy w 1994 roku.
Następnie zainteresował się muzyką country i od 1981 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Muzyki Ludowej „Country”. Często koncertował, wystąpił m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Country „Piknik Country” w Mrągowie.
Na początku lat 80. menadżer zespołu Lombard – Piotr Niewiarowski skontaktował się z Jackiem Skubikowskim, aby ten napisał dla jego grupy kilka tekstów. Pan Jacek zgodził się i stworzył wtedy utwory: „Droga Pani z telewizji”, „Śmierć w dyskotece”, „Stan gotowości”, „Bez zysków, bez strat”. Jego piosenki odniosły duży sukces. Od 1983 roku Skubikowski podejmował się solowych występów, zmotywowany osiągnięciami muzyków, dla których komponował muzykę i teksty. Wtedy to jego przeboje takie jak „Dobre miejsce dla naiwnych” czy „Jedyny hotel w mieście” zyskały dużą popularność. Za ten drugi utwór zajął trzecie miejsce na XX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1983 roku.
Wspomnienie – rocznica śmierci Marka Grechuty – tu przeczytasz również biografię innego wybitnego polskiego muzyka
W 2007 roku Skubikowski obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także inżynierię dźwięku na uczelni Media Music Services w Londynie. Był prezesem Stowarzyszenia Artystów Wykonawców SAWP. Poza karierą muzyczną występował również w telewizji jako prezenter w programach „Piano express” i „Po prostu paragraf”.
Po raz ostatni zagrał na swoim koncercie imieninowym 6 lutego 2007 roku w nieistniejącym już centrum kulturalnym „Fabryka Trzciny” w Warszawie.
Dorobek artystyczny
Swoje największe przeboje stworzył we współpracy z zespołami Lombard, a także Lady Pank. Poza tym pisał piosenki również m.in. dla Martyny Jakubowicz, Krystyny Prońko, a także Ewy Bem i zespołu Mech. Jedne z jego największych hitów to:
- „Jedyny hotel w mieście”
- „Dobre miejsce dla naiwnych”
- „Lizak”
- „Droga Pani z telewizji” (wyk. Lombard)
- „Śmierć w dyskotece” (wyk. Lombard)
- „Stan gotowości” (wyk. Lombard)
- „Bez zysków, bez strat” (wyk. Lombard)
- „Zawsze tam, gdzie ty” (wyk. Lady Pank)
- „Tacy sami” (wyk. Lady Pank)
Skomponował album z piosenkami dla dzieci pt. „Papuga Gaduła”, który miał być ścieżką dźwiękową do animowanego filmu o tym samym tytule autorstwa rysownika Wiesława Zięby. Niestety film nigdy nie powstał. Jego piosenka w wykonaniu Anny Jurksztowicz „Na dobre i na złe” była użyta jako czołówka do serialu o tym samym tytule.
Grupa Pogotowie Pogrzebowe
