Ewa Demarczyk, znana jako „Czarna Madonna polskiej piosenki”, przyszła na świat 16 stycznia 1941 roku w Krakowie. Była córką Janiny i Leonarda Demarczyk – krawcowej i rzeźbiarza. Jej dzieciństwo, pełne radości i twórczych zajęć, miało istotny wpływ na jej późniejszą artystyczną drogę. Już od najmłodszych lat Ewa śpiewała, choć marzyła o karierze pianistki. Ukończyła Średnią Szkołę Muzyczną w Krakowie, w klasie fortepianu, a następnie Państwową Wyższą Szkołę Teatralną.
Początki i rozwój kariery
Ewa Demarczyk zadebiutowała w 1961 roku, występując w kabarecie Cyrulik, stworzonym przez studentów krakowskiej Akademii Medycznej. Rok później nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym, co zaprowadziło ją do legendarnej Piwnicy pod Baranami. W 1963 roku zdobyła serca publiczności na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, wykonując utwory „Karuzela z madonnami”, „Taki pejzaż” i „Czarne anioły”. Jej debiutancki występ przyniósł jej nagrodę festiwalu oraz uznanie krytyków.
Rok później, podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, zdobyła drugie miejsce. Współpraca z Andrzejem Zaryckim, znanym kompozytorem muzyki symfonicznej i teatralnej, zaowocowała dalszym rozwojem jej kariery. Demarczyk była inspiracją dla wielu młodych artystów, m.in. Zbigniewa Wodeckiego.
Najważniejszy okres jej kariery to lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte, kiedy występowała w Piwnicy pod Baranami. To właśnie tam spotykała się elita polskiej kultury, w tym Krzysztof Penderecki, Krzysztof Komeda, Marek Grechuta i Czesław Miłosz. Koncerty Ewy Demarczyk przyciągały tłumy, a jej interpretacje poezji śpiewanej stały się ikonami polskiej sceny muzycznej.
W 1967 roku wydała swój pierwszy album „Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego”, który zdobył status złotej płyty. Demarczyk śpiewała także w filmach, m.in. w „Barierze” Jerzego Skolimowskiego. Jej międzynarodowa kariera obejmowała występy w języku francuskim, niemieckim i rosyjskim. W 1974 roku radziecka wytwórnia Melodia wydała jej album, który sprzedał się w 17 milionach egzemplarzy.
Po dekadzie występów w Piwnicy pod Baranami, w 1972 roku, Ewa Demarczyk zdecydowała się na solową karierę. Jej druga płyta „Ewa Demarczyk” ukazała się w 1974 roku. W 1986 roku założyła własny teatr, który działał przez 14 lat. Ostatni koncert Ewy Demarczyk odbył się w 1999 roku, po czym artystka wycofała się z życia publicznego.
Nagrody i odznaczenia
Ewa Demarczyk była laureatką licznych nagród, w tym na Światowym Festiwalu Teatralnym w Arezzo (1967), Złotego Krzyża Zasługi (1971), Nagrody Miasta Krakowa (1978) oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1979). Otrzymała także Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2017).
Ostatnie lata
Legenda polskiej sceny kabaretowej, Ewa Demarczyk, zmarła 14 sierpnia 2020 roku w Krakowie, we własnym mieszkaniu. Przyczyna jej śmierci nie została podana do publicznej wiadomości. Jej niezapomniany głos i interpretacje piosenek na zawsze pozostaną w pamięci polskich melomanów.
