Piotr Szczepanik urodził się 14 lutego 1942 roku w Lublinie. Dzieciństwo aktora było lekkie i beztroskie mimo czasów, w których przyszło mu żyć. Pierwsze lata życia rodzina Szczepaników spędziła w kamienicy należącej do ojca, znajdującej się na obrzeżach Lublina. Z okna kamienicy młody Piotr Szczepanik miał widok na obóz koncentracyjny na Majdanku. Jednym ze wspomnień wybitnego artysty, jest dym unoszący się znad obozu, lecz nie miał wtedy świadomości co może on oznaczać. Piotr był aktywnym dzieckiem, uprawiał lekkoatletykę, osiągał dobre wyniki w sporcie, dobrze skakał wzwyż. Od zawsze lubił podśpiewywać, nucić i chyba sam nie spodziewał się, że jego życie będzie w przyszłości toczyło się na wielkiej scenie.
Piotr Szczepanik w latach szkolnych regularnie brał udział w konkursach recytatorskich. Na większości z nich recytował Słowackiego, bardzo interesowała go poezja. Wiele czasu Szczepanik spędzał w lubelskim Domu Kultury, gdzie brał udział w teatrze lalek i różnego rodzaju zabawach artystycznych. Pragnął dostać się do szkoły teatralnej, lecz nie udało mu się to. Podjął studia na kierunku historia sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w latach późniejszych wspominał przy okazji wywiadów, że nigdy nie był wybitnym studentem, jednak bardzo interesowały go wykłady ze sztuki średniowiecznej. W latach studenckich Szczepanik udzielał się w kabarecie „Czart”, a także teatrze lubelskiej Akademii Medycznej „Dren 59”, mimo iż nie był studentem medycyny.
Zachęcamy do przeczytania biografii Andrzeja Strzeleckiego – Nie żyje Andrzej Strzelecki.
Debiut Szczepanika miał miejsce podczas Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Występ zapewnił mu liczne zaproszenia na inne festiwale studenckie zarówno w kraju, jak i poza jego granicami. Mimo zyskującego popularność big-bitu, piosenkarz pozostał wierny lirycznej piosence. Będąc w Krakowie miał okazję zapoznać się z Andrzejem Nowakiem-poważanym jazzowym pianistą-który w latach późniejszych komponował dla niego piosenki. Pierwszymi przebojami wykonanymi przez Szczepanika były „Żółte kalendarze”, „Goniąc Kormorany”, „Nigdy więcej” czy „Kochać”. Jedne z pierwszych nagrań artysty odbyły się w studiu Polskiego Radia z zespołem Ricercar’64 i grupą Tajfuny, dzięki czemu został jednym z najpopularniejszych i najbardziej utalentowanych piosenkarzy lat 60.
Mimo stale rozwijającej się kariery wokalnej Szczepanik pozostawał wierny miłości do teatru i kabaretu. Wspólnie z Jackiem Fedorowiczem i Bogdanem Łazuką na przełomie lat 60. i 70. stworzył program „Popierajmy się”. Lata 70. artysta spędził na solowych występach, w akompaniamencie jedynie gitary. Parę lat później nastąpił jego telewizyjny debiut, wystąpił w adaptacji powieści Elizy Orzeszkowej pod tytułem „Cham”. Ujrzeć go można było również w epizodycznych rolach w filmach takich jak „Kto nigdy nie żył…” w 2006 roku oraz „Mój rower” w 2012.
Sprawdź: Nie żyje Paweł Królikowski – biografia.
Piotr Szczepanik był organizatorem opozycyjnego Festiwalu Piosenki Prawdziwej, a także występował z programem poezji polskich powstań narodowych. Do dnia dzisiejszego Szczepanik dzięki swojej działalności, uznawany jest za jednego z najważniejszych artystów „solidarnościowych”, tuż obok postaci takich jak, chociażby Jacek Kaczmarski. Po 1989 roku wrócił do słuchaczy nie tylko polskich, ale również zagranicznych. Występował regularnie dla Polonii. W wolnej Polsce Szczepanik był szefem Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy.
Po wieloletniej walce z chorobą Piotr Szczepanik zmarł 20 sierpnia 2020. Informację o odejściu wybitnego artysty podała do informacji publicznej jego Rodzina. Ostatnie lata życia artysta spędził w domu pod Warszawą. Kochał las, przyrodę i konie.
Grupa Pogotowie Pogrzebowe
