Dziś w wieku 87. lat zmarła wybitna polska aktorka Katarzyna Łaniewska. Urodziła się ona w 1933 roku 20 czerwca w Łodzi. Była córką działacza spółdzielczego, który był legionistą, zginął on tragicznie zamordowany przez Niemców w Auschwitz. Młoda Katarzyna przeżyła powstanie warszawskie oraz pobyt w obozie w Pruszkowie. Jej charakter ukształtował również poprzez członkostwo w strukturach harcerskich.
Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1955 roku. Wspaniałą i jedną z najlepiej pamiętanych jej ról była postać babci Józi z popularnego serialu „Plebania”. Inne ważne kreacje to gra w „Czterdziestolatku” oraz w filmie „Gruby”. Zagrała również w produkcjach takich jak „Przedwiośnie” F. Bajona, „Koglu-moglu” w reżyserii R. Załuskiego oraz „Przesłuchaniu”, do którego zaangażował ją R. Bugajski.
Wspomnienie 9. rocznicy śmierci Violetty Villas – Wspomnienie – rocznica śmierci Violetty Villas
Katarzyna Łaniewska była również związana z teatrem – grywała na deskach Teatru Narodowego, Polskiego, Teatru Dramatycznego oraz warszawskiego Ateneum. Była mistrzynią mowy polskiej, a także swym życiem dawała przykład, jak należy z honorem i szacunkiem odnosić się do bliźnich oraz własnej Ojczyzny. Swoim życiorysem pokazała, że nawet jako kobieta można wiele zdziałać i być przykładem dla młodszego pokolenia nie tylko w życiu artystycznym, zawodowym, ale także prywatnym. W czasie trwania stanu wojennego potrafiła publicznie występować i nie lękając się represji odważnie wspierać przyjaciół, przypominając piękne karty dawnej historii Polski, kiedy to poeci wspierali ducha walki w narodzie. W kościele świętego Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu brała wielokrotnie udział we Mszach świętych za Ojczyznę. Za zasługi dla ubogacenia kultury Katarzyna Łaniewska otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2006 roku, a w następnym roku została uhonorowana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność na rzecz rozwoju demokracji i przemian ustrojowych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz za udział w walce o wolność słowa w mediach, a także za pracę artystyczną i społeczną. Aktorka była także laureatką Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, ponieważ doceniono całokształt jej twórczości. Prywatnie była to osoba bardzo serdeczna, pomocna, wspierająca nie tylko bliskich przyjaciół, lecz jej ciepło i pogoda ducha emanowały na duże grono osób, które z nią współpracowały. Mimo przynależności we wczesnych latach studenckich do organizacji ZMP -młodzieżowej promującej socjalistyczne poglądy, a następnie do PZPR, to w latach siedemdziesiątych XX wieku była związana silnie z opozycją antykomunistyczną. Współtworzyła również NSZZ „Solidarność” w czasie pracy w Teatrze Ateneum. Pomagała w organizacji patriotycznych koncertów oraz kolportażu podziemnej prasy, co wówczas groziło utratą pracy i możliwości utrzymania źródła dochodu. Przyjaźniła się w tamtym czasie z księdzem Jerzym Popiełuszką. Po wieloletniej przerwie w czynnym udziale w działaniach mających związek z polityką zdecydowała się powrócić do tej aktywności przed 9-cioma laty, kiedy to została bezpartyjną kandydatką do Senatu w wyborach parlamentarnych w 2011 roku. Nie udało jej się jednak zdobyć wystarczającego poparcia wyborców, by uzyskać mandat poselski. Nadal jednak angażowała się w życie społeczne i kulturalne Warszawy, była cały czas aktywna i chętnie udzielała się dla dobra wielu inicjatyw prospołecznych. Jej uśmiech, zdolność do łagodzenia sporów i umiejętność zjednania sobie ludzi sprawiły były nieopisane. Wielu aktorów, którzy ją wspominają, nie wyobraża sobie lepszej osoby, która z równym kunsztem jak ona poradziłaby sobie z wyzwaniami ról aktorskich, będąc w jej wieku.
Grupa Pogotowie Pogrzebowe
